BLOG

Πρωτοπόροι σχεδιαστές μοντέρνων φωτιστικών

Στην αγορά υπάρχουν μοντέρνα φωτιστικά σε τεράστια ποικιλία όσον αφορά τα υλικά κατασκευής τους, το σχεδιασμό τους, το χρώμα και το είδος τους. Ποιοι είναι όμως οι άνθρωποι που έβαλαν πρώτοι το λιθαράκι για να υπάρξει αυτή η εξέλιξη;

Αξίζει να κάνουμε μία αναδρομή σε κάποιους σχεδιαστές μοντέρνων φωτιστικών που άφησαν ιστορία!

Ας ξεκινήσουμε με τον George Cardwardine, ο οποίος το 1935 σχεδίασε αυτά που σήμερα θεωρούμε πτυσσόμενα φωτιστικά γραφείου ή δαπέδου με ρυθμιζόμενο βραχίονα. Ο Cardwardwine κατασκεύασε ένα φωτιστικό όπου κάποιος μπορούσε να ρυθμίσει τη θέση και την κατεύθυνση του φωτός  και ταυτόχρονα ο πτυσσόμενος βραχίονας να παραμένει σε μία σταθερή θέση.Τα φωτιστικά του έγιναν ανάρπαστα και σήμερα πλέον βρίσκονται σε κάθε κατάστημα,από το πιο προσιτό μέχρι το πλέον πολυτελές. Μάς είναι γνωστά κυρίως ως φωτιστικά γραφείου, αλλά, κι ως φωτιστικά δαπέδου.

Ο George Nelson το 1948 λάνσαρε στην αγορά τα σφαιρικά καπέλα φωτιστικών, γνωστά ως saucer lamps.
Για πρώτη φορά χρησιμοποίησε πλαστικό υλικό ανθεκτικό σε υψηλές θερμοκρασίες και κατασκεύασε κρεμαστά φωτιστικά που μοιάζουν με φαναράκια, αλλά,όχι από χαρτί.Τα φωτιστικά αυτά δίνουν ένα γλυκό χρώμα στο χώρο και είναι πολύ οικονομικά.

Ο Gino Sarfatti, τη δεκαετία του 1950, επηρεασμένος από τον πρώτο δορυφόρο κατασκεύασε κρεμαστά φωτιστικά που προσομοίαζαν σε δορυφόρους του διαστήματος και τα ονόμασε Sputnik.Τα μοντέρνα αυτά φωτιστικά έχουν την ιδιότητα να στέλνουν το φως σε διαφορετικές κατευθύνσεις όντας ταυτόχρονα λιτά και πρακτικά. Σήμερα χρησιμοποιούνται πολύ συχνά στο καθιστικό σύγχρονων σπιτιών.

Άλλος ένας σχεδιαστής που αξίζει αναφορά είναι ο Achille Castiglioni. O Castiglioni κατασκεύασε ένα επιδαπέδιο φωτιστικό με πολύ μεγάλο καπέλο και βραχίονα σε μορφή αψίδας. Στόχος του ήταν να μπορέσει φέρει ένα μεγάλο φωτιστικό καπέλο σε όποιο μέρος του δωματίου χρειαζόταν, ακόμα και στο πιο δυσπρόσιτο, χωρίς να χρειάζεται ένα καλώδιο  που θα στερεώνεται στους τοίχους και θα κρέμεται μέσα στο δωμάτιο. Φυσικά, για να πετύχει την ευστάθεια του φωτιστικού, χρησιμοποίησε μια πολύ βαριά βάση.

Eπίσης, ο Δανός Poul Henningsen σχεδίασε την πασίγνωστη PH lamp ή λάμπα-αγκινάρα. Γύρω από τη βασική πηγή φωτός τοποθέτησε μεταλλικά “φύλλα” σε πολλά επίπεδα, ώστε να πετύχει ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι της σκιάς με το φως και μια πιο ήπια διάχυση του φωτός στο χώρο. Τα φωτιστικά του παραμένουν ένα πολύ προσφιλές δώρο γάμου στη Δανία έως τις μέρες μας.

Ο Raimond Puts αφιέρωσε περίπου σαράντα χρόνια από τη ζωή του, για να φτιάξει μία ιδανική μεταλλική σφαίρα που θα προσομοιάζει σε ηλιακό σύστημα και θα διαχέει ένα μαλακό φως σε όλο το χώρο. Το εγχείρημά του ήταν πάρα πολύ δύσκολο και το αποτέλεσμα πολύ ιδιαίτερο. Πραγματικά πρωτοπόρος οραματίστηκε να φέρει τα αστέρια λίγο πιο κοντά στον άνθρωπο.

Φυσικά, δε γίνεται να μην αναφέρουμε τον Jean Le Corbusier και την τσιμεντένια λάμπα του, που είναι ένα μοντέρνο φωτιστικό τόσο εσωτερικού όσο κι εξωτερικού χώρου. Ως γνωστόν, ο Corbusier είχε μεγάλη αδυναμία στο μπετόν, το οποίο επιδιώκε να χρησιμοποιεί σχεδόν παντού.

Ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφορές, όλοι οι σχεδιαστές φωτιστικών προσπάθησαν να δώσουν λύσεις στις σχέσεις σκιάς, φωτός, υλικού, χρώματος, σχήματος, να συνομιλήσουν με τις τάσεις της εποχής τους και να καθορίσουν το μέλλον του φωτισμού με τον πρωτοπόρο σχεδιασμό τους!